اشتباه را ستایش می کنم...
آرزو می کنم که روزها و ماه ها و سال های آتی اشتباه کنیم...
اشتباه یعنی اینکه کار جدیدی را امتحان کرده ای ، چیزهای جدیدی را آموخته ای ، تلاش کرده ای خودت و دنیایت را تغییر دهی...
اشتباه جدید بکن ، اشتباه های جذاب...
اشتباه هایی که تا به حال هیچکس نکرده...حتی خودت...
من فارغ التحصیل مقطع کارشناسی مهندسی مکانیک یکی از دانشگاه های آزاد استان بوشهر(شاید از پایین ترین رده های دانشگاه های کشور) با معدل نسبتا کم هستم...
نه سرمایه ای دارم که بتونم سرمایه گذاری کنم و یا بیزینس خاصی راه بندازم ، نه کار فنی خاصی بلدم که انجام بدم و یه حداقل پولی در بیارم و نه کسی هست که کمکم کنه ...خودم هستم و خودم...
الان که دارم این متن رو می نویسم دقیقا بیست و پنج سال و هشت ماه سن دارم...
آره میدونم...من گذشتم رو خواسته یا ناخواسته تباه کردم ولی نمی خوام آیندم خراب بشه...
می خوام یک سال به خودم وقت بدم که یه کار دولتی به درد بخور پیدا کنم.می دونم بیکاری در این برهه زمانی توی کشورمون بیداد می کنه ، می دونم سخته ، می دونم جوون های خیلی باسوادتر از من الان بیکار هستند ولی من ناامید نمیشم...
اگه تا پایان سال کار دولتی پیدا نکردم ، یه وام میگیرم و یه مغازه ای چیزی راه میندازم...
پیش به سوی کاریابی تا قبل از شروع سال 1398...(کم تر از 9 ماه وقت دارم )
توی این مدت باید همه آزمون های استخدامی رشته تحصیلیم رو شرکت کنم و تا می تونم خودم رو برای آزمون آماده کنم.متأسفانه وضعیت تحصیلیم هم برای موفیقیت در آزمون های استخدامی جالب نیست.
با این حال من تلاشم رو خواهم کرد...خدایا ازت می خوام توی همه مراحل پشتم باشی...
آدرس وبلاگ قبل : فصل اول (ماه های آخر خدمت سربازی)
