یادداشت شماره بیست و دو : از هیچ کس توقع نداشته باشید

نمیخوام در این مورد زیاد صحبت کنم ولی دیشب اصلا خوابم نبرد.خیلی اعصابم خورد بود علتش هم این بود که توقع داشتم یه بنده خدایی واسه موقعیت من ٬ موقعیت خودش رو کمی به خطر بندازه و این کار رو نکرد.خوب معلومه که کسی جز پدر و مادر این کار رو در حق کسی نمیکنه.

فرشته نجات هر کس خودشه همونجور که عامل بدبختی هر کس خودش هست.

کاش بتونم زودتر برگردم شیراز.عسلویه قرار بود بهم امید بده ولی برعکس داره از زندگی ناامیدم میکنه.

مدت ها بود این موقع صبح بیدار نبودم...بگذریم...خدا ختم به خیر کنه...