یادداشت شماره پنج : گذر روزها به امید فردایی بهتر ...
یه چند روزی هست از هوای وحشتناک بوشهر و مشکلات به وجود اومده در استان فرار کردیم و به شهر زیبای شیراز اومدیم و قراره حداقل تابستون رو همینجا بگذرونیم...ببینیم چی پیش میاد...
چند روز آخری که بوشهر بودم واقعا حس میکردم دارم توی جهنم زندگی میکنم.هر سه روز فقط یک بار به مدت دو ساعت آب داشتیم و هوا هم به شدت گرم بود و نیاز به استحمام به شدت حس میشد.هوا اونقدر گرم بود که کولرهای اسپلیت به اندازه کافی جواب نمیدادن.مشکلات برق هم شدیدا آزار دهنده بود چون واقعا بدون کولر اونجا نمیشه نفس کشید...
چند تا از دوستام که از شهرهای دور اومده بودن واسه شرکت در آزمون پتروشیمی کیمیا ، از ما که بومی بوشهر بودیم میپرسیدن همیشه هوا اینجوریه؟اصلا براشون زندگی در همچین شرایطی قابل قبول نبود.
هوای بوشهر از اول برج هشت تا اواسط برج یک عالیه.اگه قصد مسافرت به شهر زیبای بوشهر رو داشتید فقط این ماه ها تشریف بیارید.
الان که شیراز هستم همش یه چیزایی تو مغزم میگذره.نمی دونم برم توی مغازه ای چیزی کار پیدا کنم یا واسه آزمون ها و مصاحبه های استخدامی تلاش کنم.مطمئنم اگه خوب تلاش کنم میتونم یه جایی بالاخره خودم رو مشغول کنم و کار کنم ، هر چند که کار سختی باشه.شاید هم معجزه شد و همین پتروشیمی کیمیا قبول شدم.امشب هم میشینم یه خورده برنامه میریزم واسه آزمون ایستگاه گاز دیلم.امروز کلا خواب بودم و فکر کنم امشب اصلا خوابم نبره :)
دلم میخواد یه کلاس آموزشی صنعتی ثبت نام کنم ، یه کفش ورزشی بخرم و هر روز برم ورزش کنم ، لباس شیک و نو بخرم ... شب ها با یکی دو تا از دوستام بریم دور بزنیم ولی...فعلا پول ندارم:)
حالا میفهمم چرا مسئولین نمیذارن مردم نیازهای اولیشون رفع بشه.چون یهو پررو میشیم.الان دارم هرم مازلو رو با تک تک سلول هام حس می کنم.
